And my spirit is crying for heaven
Under the bridge downtown
Got that feeling once again
'Neath the blacck the sky looks dead
But not one was aware of the fair that burned
It used to be so easy, I never ever tired
Headlights on the hillside, don’t take me this way
If ever there was someone to keep me at home
With your feet in the air and your head on the ground
Sometimes I think she's just in my imagination
Baby, I’ll carry you all the way home
Seemed to all go up in smoke
Sweet child in time, you'll see the line
Sweet child in time, you'll see the line 2 przy ogromnym wsparciu
And now my bitter hands chafe beneath the clouds
Nights in white satin, never reaching the end
No one to cry to, no place to call home
Look at me now a man who won't let himself be
Like whispered dreams your eyes can't see
And if I should fall, will it all go away
talk to me softly there's something in your eyes don't hang your head in sorrow and please don't cry
Powinno być to coś subtelnego, ale jednocześnie wyrazistego. Nie wulgarnego, czy narzucające swoje zdanie, jednak ukazanie świata z perspektywy bohatera tak, aby czytelnik mógł w pełni przyznać mu rację w postępowaniu, w myśleniu. Nie da się w pełni nie przekazać głównemu bohaterowi własnych cech, przynajmniej na początku pisarskiej drogi. Aczkolwiek będę starała się tego unikać, bynajmniej nie zamierzam przekazywać Wam moich myśli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz